Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej na temat budowy zbiorników retencyjnych

Udostępnij na Facebooku Udostępnij na Twitterze Dodaj do schowka

Gospodarowanie wodami obejmuje szereg działań zmierzających do wykorzystania kształtowania zasobów wodnych oraz zaspokajania potrzeb społecznych i gospodarczych pojedynczych użytkowników, społeczności oraz całego kraju. Zasoby wód powierzchniowych i podziemnych zaliczone zostały do strategicznych zasobów naturalnych kraju.

Z ważniejszych inwestycji służących poprawie bezpieczeństwa przeciwpowodziowego i jednocześnie ograniczających skutki suszy wymieniono zakończona w 2017 r. budowę zbiornika Świnna Poręba. Inwestycja ta zapewni ochronę przeciwpowodziową doliny rzeki Skawy poniżej zapory oraz doliny rzeki Wisły. Dodatkowymi funkcjami zbiornika jest ograniczenie skutków suszy i ochrona warunków przyrodniczych wód Skawy przez wyrównanie przepływu poniżej zbiornika.
 

Na koniec 2019 r. planowane jest również dokończenie budowy suchego zbiornika Racibórz Dolny, kluczowej inwestycji dla bezpieczeństwa przeciwpowodziowego trzech województw: śląskiego, opolskiego i dolnośląskiego. Mimo, że zbiornik powstaje jako suchy nie wklucza się jego przekształcenia w przyszłości w mokry, spełniający obok priorytetu – bezpieczeństwa regionu, również inne funkcje: żeglugowe, rekreacyjne, turystyczne, gospodarcze. Zaznaczono, że realizacja danej inwestycji w kontekście retencjonowania wody jest uzależniona od opłacalności budowy pod kątem skuteczności przedsięwzięcia, a także uwarunkowań środowiskowych.
 

Mając powyższe na uwadze, Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej zaznaczyło, że nie tylko duże zbiorniki retencyjne, ale i inne działania przyczyniają się do poprawy stosunków wodnych i zatrzymywania wody w zlewni, zwłaszcza w okresie suszy. Istotnym elementem jest również tworzenie oraz zachowanie naturalnej retencji w szczególności przez zalesianie terenów o niskiej przydatności dla rolnictwa w celu spowolnienia spływu powierzchniowego wód, poprawę sposobu użytkowania gruntów oraz ochronę lasów łęgowych.
 

Co więcej, przekazano, że na wielkość i prędkość odpływu ze zlewni wpływa wiele czynników: warunki hydrologiczno-meteorologiczne, natężenie zasilania (opadem lub wodą z topniejącej pokrywy śnieżnej), rodzaj i sposób uprawiania gleby, pokrycia terenu roślinnością, zabudowy i zagospodarowania terenu zlewni. Poprzez pośrednią ingerencję w środowisko wodne tj. urbanizację, zabudowę terenów przyrzecznych i gospodarkę leśną, następuje zmiana stosunków wodnych w zlewni. Zwiększanie utwardzania powierzchni, w porównaniu do powierzchni nieutwardzonej, powoduje duży i szybki odpływ powierzchniowy, małe odparowanie przez rośliny i grunt oraz mały przyrost poziomu wody gruntowej. Zalesianie zwiększa infiltrację wody w glebę oraz opory ruchu dla wody po powierzchni oraz zmniejsza objętość odpływu powierzchniowego i kulminacji przepływu, zaś odpowiednie zabiegi agrotechniczne (np. terasowanie zboczy) zwiększają potencjał infiltracyjny i retencję powierzchniową zlewni.
 

Zdaniem Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, rozwój systemu ochrony przed suszą jest zatem działaniem koniecznym w trosce o uniknięcie dotkliwych konsekwencji występowania susz.

Poprzednia strona 1 2 3 4

---

---

Tagi:

powódź + wody podziemne + wody powierzchniowe + zbiorniki retencyjne + prawo wodne +

Monitoruj tagi

źródło: Gospodarz.pl/KRIR/Justyna Kostecka foto: MJP