Odnawialne źródła energii (OZE), w ostatnich latach, są coraz częściej wykorzystywane, gdyż stanowią alternatywę dla tradycyjnych źródeł energii. Najważniejszą przyczyną ich rosnącej popularności jest fakt, iż mogą być one traktowane jako niewyczerpalne, jak i zdecydowanie mniej szkodliwe dla środowiska naturalnego od tradycyjnych, przede wszystkim poprzez ograniczenie emisji szkodliwych substancji. Pozyskanie energii ze źródeł tradycyjnych jest uważane za jedną z przyczyn niepokojących zmian klimatu, a ich światowe zasoby stale maleją.

W obrębie ostatnich 14 lat notuje się stały wzrost ilości energii otrzymanej ze źródeł odnawialnych z 4,3 Mtoe w 2004 r. do 9 Mtoe w 2017 r. W strukturze pozyskania energii ze źródeł odnawialnych według rodzajów nośników w kraju dominowały biopaliwa stałe - 68,1%, a w dalszej kolejności: energia wiatru - 14,2%, biopaliwa ciekłe - 10,1%, biogaz - 3,1% oraz energia wody - 2,4%.

Wzrost udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto jest elementem polityki energetycznej Unii Europejskiej, w tym Polski, dla której ustanowiono w tym zakresie cel w granicy 15% do osiągnięcia w 2020 r. Poza tym, zakłada się, że udział energii ze źródeł odnawialnych we wszystkich rodzajach transportu będzie wynosił do 2020 r. co najmniej 10% zużycia energii w transporcie.

W 2017 r. udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto wyniósł 10,9%, co oznacza obniżkę w stosunku do roku poprzedniego o 0,4 p. proc., a wzrost w porównaniu do 2004 r. o 4 p. proc.

Jak wynika z danych Eurostatu, udział energii odnawialnej w końcowym zużyciu energii brutto wyniósł w krajach Unii Europejskiej 17,5%. Najwyższy poziom wskaźnika zaobserwowano w Szwecji - 54,5%, Finlandii - 41%, na Łotwie - 39 oraz w Danii - 35,8%, z kolei najniższy – w Luksemburgu - 6,4%, Holandii - 6,6% oraz na Malcie - 7,2%. Wśród krajów unijnych Polska ulokowała się na 21 pozycji.

Zwiększenie się liczby pojazdów samochodowych oraz rozwój sektora transportu przyczynia się do wzrostu popytu na energię, w tym na ropę naftową. Generuje to problemy związane z nasilaniem się zanieczyszczeń środowiska naturalnego i wyczerpywaniem zasobów ropy naftowej, jak i również stwarza konieczność zwiększenia się wykorzystania w transporcie paliw alternatywnych m.in. biopaliw ciekłych.

W latach 2004–2011 notowano stały wzrost udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych w zużyciu paliw w transporcie, przy czym najwyższy poziom wynoszący 6,8% został osiągnięty w 2011 r. W następnych latach udział zmniejszył się z 6,5% w 2012 r. do 4,2% w 2017 r. Produkcja biopaliw ciekłych dla transportu zwiększyła się z 13,4 tys. toe w 2004 r. do 917,7 tys. toe w 2017 r. W strukturze pozyskania energii z biopaliw ciekłych dominującą pozycję od 2004 r. zajmował biodiesel, który w 2017 r. stanowił 86,4% całkowitej produkcji energii z biopaliw ciekłych, pozostała część przypadała na bioetanol oraz inne biopaliwa.

Jak wynika z danych Eurostatu, udział energii ze źródeł odnawialnych w transporcie w krajach Unii Europejskiej ukształtował się w granicy 7,4%. Najwyższy udział osiągnęła Szwecja - 32,1% oraz Finlandia - 18,8%, a najniższy – Estonia - 0,4%.