Krzesiński Park Krajobrazowy

Krzesiński Park Krajobrazowy został utworzony 10 lipca 1998 r. na mocy rozporządzenia Wojewody Zielonogórskiego.

Krzesiński Park Krajobrazowy
Jego powierzchnia wynosi 8546 ha. Park nie posiada on otuliny. Położony jest na terenie 3 gmin: Cybinka, Gubin i Maszewo.

Swoim obszarem obejmuje tereny pradoliny Odry (25-kilometrowy fragment, w tym 10-kilometrowy odcinek graniczny) oraz ujściowy fragment koryta rzeki Nysy Łużyckiej. Oprócz Nysy Łużyckiej na terenie Parku do Odry uchodzi Łomianka, która zbiera dopływy  z drugiej terasy pradoliny – Steklnik, Młynówkę i Wężyska. Przyległe do obu dolin rzecznych wysokie terasy, porośnięte są borami sosnowymi i wznoszą się miejscami na ponad 30 m nad poziom rzeki.



Charakterystyczną cechą Parku jest duży udział w jego powierzchni użytków zielonych, położonych na terasie zalewowej pradoliny Odry. Najcenniejszym obszarem Krzesińskiego Parku Krajobrazowego jest zalewany okresowo polder przeciwpowodziowy Krzesin-Bytomiec. Przy wezbraniu wody na rzece Odrze powyżej stanów średnich następuje stopniowe podtapianie i zalewanie polderu, poczynając od miejsc najniżej położonych (wokół Jeziora Krzesińskiego) po łąki i pastwiska leżące w dalszej, wschodniej części polderu. Duże obszary okresowo zalewanych lub podmokłych łąk stwarzają odpowiednie warunki bytowania dla wielu gatunków zwierząt.

Różnorodność środowisk, jakie można zaobserwować na terenie Krzesińskiego Parku Krajobrazowego wpływa na atrakcyjność tego obszaru pod względem przyrodniczym. Międzywale Odry, zajęte przez doskonale wykształcone łęgi wierzbowo-topolowe w kompleksie z licznymi starorzeczami, trzcinowiskami i szuwarami mozgowymi jest największym i najlepiej zachowany kompleksem łęgów wierzbowo-topolowych na całym odcinku Odry Środkowej. Wilgotne łąki w okolicy Bytomca są miejscem występowania kilku gatunków storczyków. Polder Krzesiński ze względu na regularne zalewanie podczas wysokich stanów wód jest wielkim bogactwem siedlisk seminaturalnych takich jak: łąki zalewowe, łąki wilgotne, turzycowiska oraz szuwary. W pobliżu Jeziora Krzesińskiego godnymi uwagi zbiorowiskami roślinnymi są łąki selernicowate. Natomiast samo jezioro jest jedynym stanowiskiem na terenie Parku gdzie występują grzybienie północne. To bogactwo siedlisk koncentruje tu większość rzadkich i chronionych stanowisk gatunków roślin łąkowych Parku, takich jak storczyki: kukułka szerokolistna, kukułka plamista, kukułka krwista oraz konitrut błotny, selernica żyłkowana, czosnek kątowaty, rutewka żółta i bobrek trójlistkowy.

Na obszarze Parku występują także liczne torfowiska związane z siedliskami boru lub lasu bagiennego. Torfowiska te chronione są w ramach użytków ekologicznych. W miejscach tych można zaobserwować stanowiska rzadkich i wymierających gatunków takich jak: rosiczka pośrednia, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewica zwyczajna oraz żurawina błotna. Obecnie na terenie Krzesińskiego Parku Krajobrazowego stwierdzono 675 gatunków roślin naczyniowych.

Bogactwo flory niesie za sobą również bogactwo fauny na terenie naszego Parku. Przepych kwitnących łąk przyciąga do siebie mnóstwo kolorowych motyli oraz ważek. Gatunki objęte ścisłą ochroną, wymagające ochrony czynnej to modraszek telejus oraz modraszek nausitous.

Duża dostępność środowisk wodnych i podmokłych wiąże się z bogactwem gatunkowym płazów na terenie Krzesińskiego Parku Krajobrazowego. W zbiornikach wodnych Parku i w ich sąsiedztwie żyje 13 gatunków płazów co stanowi 72% krajowej batrachofauny. Wśród nich 2 gatunki wpisane są na krajową Czerwoną Listę: traszka grzebieniasta i kumak nizinny. Stwierdzono tu też występowanie sześciu spośród ośmiu krajowych gatunków gadów w tym zagrożonego w kraju żółwia błotnego i gniewosza plamistego.

Miejscem wartym zwiedzenia w tym Parku jest wioska Kłopot, będąca największą kolonią bociana białego w zachodniej Polsce. Co roku do lęgów przystępuje co najmniej 20 par lęgowych tego gatunku. W wiosce od 2003 roku funkcjonuje Muzeum Bociana Białego prowadzące zajęcia o tematyce bocianiej i przyrodniczej. Jednak bociany to nie jedyna atrakcja ornitologiczna Parku, bowiem może się on poszczycić również innymi, godnymi uwagi gatunkami. Do tych ptaków należą: kania ruda i czarna, bielik, trzmielojad, błotniak łąkowy i stawowy, derkacz, kszyk, kulik wielki, gągoł, nurogęś oraz płomykówka. W okresie jesienno-zimowym tereny zalewowe są miejscem żerowania i odpoczynku dla tysięcy ptaków blaszkodziobych: gęgaw, zbożówek, gęsi białoczelnych oraz łabędzi i kaczek.

Z ssaków stwierdzono występowanie 41 gatunków, co stanowi 40% krajowej teriofauny. Wśród drobnych ssaków dominują gatunki związane z lasami i zadrzewieniami. W przypadku ryjówek szczególnie liczna jest ryjówka malutka. Wśród gryzoni leśnych dominuje nornica ruda. Uwagę zwraca również występowanie na tym terenie nornika północnego i burego. Oba gatunki związane są z terenami podmokłymi. Wody KPK i ich sąsiedztwo zamieszkują bóbr, wydra, rzęsorek rzeczek i karczownik. Nadwodne siedliska są również chętnie penetrowane przez norkę amerykańską. Duża powierzchnia wód, stanowiących potencjalny wodopój, sprawia że obszar parku jest miejscem dużych koncentracji większych ssaków jak sarny, jelenie czy dziki. Spośród nietoperzy stwierdzono dotychczas występowanie dziewięciu gatunków.

Walory przyrodnicze, kulturowe i historyczne w Krzesińskim Parku Krajobrazowym wpływają na rozwój regionalnej turystyki. Rzeki, jeziora, lasy to miejsca gdzie każdy z nas może wypocząć, zrelaksować się. Śpiew ptaków, szum traw, lasy pełne grzybów są magnesem przyciągającym turystów na szlaki piesze i rowerowe. Malownicze ścieżki rowerowe sąsiadują z wijącą się Odrą oraz innymi mniejszymi rzeczkami. Oprócz odpoczynku i rekreacji warto zwiedzić ten teren zważywszy na ciekawą historię tego atrakcyjnego zakątka Polski. Jedną z ciekawostek turystyczno-historycznych są ruiny zburzonego mostu na Odrze, około 1,5 km od wioski Kłopot. Kiedyś most ten stanowił najważniejsze połączenie pomiędzy Fűrstenbergiem (obecnie dzielnica Eisenhűttenstadt) a Kłopotem. Niezapomniany pozostał dla tych, którzy pod koniec 1944 roku jako uchodźcy, z prawie każdej byłej niemieckiej prowincji wschodniej, przekraczali most, aż do jego zniszczenia. Most wysadzony został 4 lutego 1945 roku przez wycofujące się wojska niemieckie. Pozostałość mostu to obecnie fragment betonowej konstrukcji długości ok. 200 m od strony Kłopotu biegnący w głąb doliny rzecznej, który stanowi wyjątkowy punkt widokowy na rzekę Odrę.

Krzysztof  Gajda
Specjalista w Krzesińskim Parku Krajobrazowym



Tagi:
źródło: