Nanożywność, czyli duży problem w skali mikro

Nanomateriały to struktury wielkości jednej miliardowej części metra. Dzięki swojej mikroskopijności, z łatwością są w stanie przedostawać się do organizmu ludzkiego. Używane są więc do zmiany smaku, koloru, zapachu czy tekstury żywności.

Parlament Europejski zawsze mocno wspierał prawo każdego konsumenta do bycia poinformowanym o składzie żywności. Zdaniem posłów, takie same obostrzenia powinny dotyczyć także zawartych w niej nanomateriałów.

Przyjęta obecnie unijna definicja nanomateriału mówi, że jego wielkość nie może przekroczyć 100 nanometrów. Komisja Europejska chce ją doprecyzować, dodając, że musi się on składać przynajmniej w połowie z cząsteczek wielkości między 1-100 nanometrami. Parlament odrzucił propozycję, bo nie obejmowałaby ona dostępnych na rynku nanododatków wykorzystywanych w produkcji żywności.

Posłowie wezwali Komisję do opracowania nowych zasad, które wezmą pod uwagę stanowisko Parlamentu Europejskiego.