Powierzchnia uprawy zbóż w Polsce

W latach gospodarczych 2009/2010–2010/20111 uprawa zbóż w Polsce była prowadzona na areale 7,6–8,6 mln ha,natomiast w latach 2015/2016–2019/2020 uległa niewielkiemu zmniejszeniu do 7,5–7,9 mln ha. Powierzchnia uprawy zbóż podstawowych, tj. pszenica, żyto, pszenżyto, jęczmień i owies oscylowała wokół 6 mln ha, co stanowiło blisko 80% zasiewów zbóż łącznie.

Mieszanki zbożowe przeznaczone na cele paszowe zajmowały niecałe 12% ogólnej powierzchni uprawy zbóż i 0,8–1 mln ha, kukurydza na ziarno – około 8% i 0,6–0,7 mln ha, a gryka i proso – 1% i około 0,1 mln ha.

W latach 2015/2016–2019/2020 zbiory zbóż ogółem, a więc łącznie z kukurydzą, prosem i gryką, w zależności od warunków pogodowych, kształtowały się od 26,8 mln ton do 31,9 mln ton. Według danych GUS w 2020 r. krajowe zbiory zbóż ogółem osiągnęły rekordowy poziom 33,5 mln ton. Na skalę produkcji zbóż w Polsce wpływ miało kilka czynników: zmiana struktury uprawy zbóż, postęp biologiczny w zakresie hodowli nowych, wydajniejszych odmian, poprawa efektywności stosowania środków plonotwórczych i ochrony roślin oraz wyłączanie z uprawy gleb słabszych.

W strukturze krajowej produkcji zbóż dominuje pszenica. Wynika to z dużego znaczenia tego zboża w żywieniu ludzi i zwierząt oraz ze sporego potencjału plonowania. Systematycznie zwiększa się udział pszenżyta i kukurydzy, natomiast maleje udział żyta, mieszanek zbożowych oraz jęczmienia. Stabilny jest udział owsa. Na obszarze Polski uprawiane są również nieznaczne ilości gryki i prosa.