„Karp zatorski” zarejestrowany jako Chroniona Nazwa Pochodzenia

20 maja 2011 roku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zostało opublikowane rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 485/2011 z dnia 18 maja 2011 roku rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę karp zatorski (ChNP).

„Karp zatorski” zarejestrowany jako Chroniona Nazwa Pochodzenia

„Karp zatorski” jest kolejnym po „podkarpackim miodzie spadziowym”, polskim produktem zarejestrowanym przez Komisję Europejską jako Chroniona Nazwa Pochodzenia.

Początki hodowli karpia w Zatorze datuje się na XIV wiek. Pierwsze stawy budowano systemem paciorkowym wzdłuż rzek. Umożliwiało to grawitacyjny dopływ i odpływ wody, w tym także osuszanie dna. W ten sposób powstały stawy wokół górnej Wisły, Soły i Skawy. Wiek XVI był okresem silnego rozkwitu gospodarki stawowej nastawionej głównie na hodowlę karpi. Pośród wielu ośrodków obszar Zatora wyraźnie wyróżniał się ilością utworzonych stawów i dlatego nazywany jest „Doliną Karpia”.


Karp zatorski to hybryda powstała z krzyżowania czystej linii karpia zatorskiego z czystymi liniami: węgierską, jugosłowiańską, gołyską i izraelską. Karp zatorski charakteryzuje się dobrym wygrzbieceniem, zwartą formą i oliwkowym lub oliwkowo-niebieskim kolorem. Jest rybą szybko przyrastającą o wysokiej wydajności mięsnej. Mięso karpia zatorskiego pozbawione jest zapachu mułu i wyróżnia się świeżym rybim zapachem oraz delikatnym smakiem. Wyjątkowy smak karp zawdzięcza tzw. „zatorskiej metodzie chowu”, a w szczególności sposobowi żywienia opartemu na naturalnym pokarmie stawowym i dożywianiu jedynie wysokiej jakości naturalnymi zbożami pochodzącymi od lokalnych producentów.


Nie można jednak zapominać, że na doskonałe walory i sławę tego produktu wpływa wyjątkowo czyste środowisko naturalne, które zachwyca swym bogactwem i różnorodnością. Pośród licznych stawów hodowlanych znalazło swoją bezpieczną przystań wiele zagrożonych gatunków ptactwa, warto wymienić choćby ślepowrona, rybitwę białowąsą czy też rzadko spotykane gatunki czapli, perkozów i kaczek. Stawy rybne w „Dolinie Karpia” są także najważniejszy miejscem występowania wielu zagrożonych i rzadko spotykanych roślin wodnych i bagiennych. Zaliczają się do nich takie okazy jak wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi oczeret sztyletowaty, kotewka orzech wodny i grzybieńczyk wodny.


Obecnie już 27 polskich produktów zostało wpisanych do unijnych rejestrów. Informacje na temat zarejestrowanych produktów można znaleźć tutaj.


Źródło: http://www.minrol.gov.pl/



Tagi: