| Autor: redakcja3

Reforma wspólnej polityki rolnej (WPR) – wyjaśnienie najważniejszych elementów

Komisja, Rada i Parlament Europejski osiągnęły porozumienie polityczne w sprawie reformy wspólnej polityki rolnej – przy czym konieczne jest jeszcze formalne zatwierdzenie tekstu przez Radę i PE jako porozumienia osiągniętego w pierwszym czytaniu.

Reforma wspólnej polityki rolnej (WPR) – wyjaśnienie najważniejszych elementów
Ujednolicenie zewnętrzne: Te państwa członkowskie, które nadal utrzymują system oparty na historycznych danych dotyczących produkcji muszą pójść w kierunku bardziej zbliżonych poziomów podstawowych płatności za każdy hektar. Państwa te mają do wyboru różne opcje: mogą przyjąć podejście krajowe lub podejście regionalne (w oparciu o kryteria administracyjne lub agronomiczne); mogą zapewnić osiągnięcie poziomu regionalnego/krajowego do 2019 r., lub zagwarantować, by te gospodarstwa rolne, które otrzymują mniej niż 90 proc. średniej regionalnej/krajowej, uzyskały stopniowe zwiększenie (o jedną trzecią różnicy między ich obecnym poziomem płatności a poziomem odpowiadającym 90 proc. średniej krajowej/regionalnej), zapewniając przy tym dodatkową gwarancję, że do 2019 r. każda płatność wyniesie co najmniej 60 proc. średniej krajowej/regionalnej (chyba że państwo członkowskie postanowi ograniczyć zmniejszenie wartości uprawnień). Kwoty dostępne dla rolników otrzymujących więcej niż średnia regionalna/krajowa zostaną proporcjonalnie skorygowane, przy czym państwa członkowskie będą mieć możliwość ograniczenia „strat” do 30 proc.

Państwa członkowskie mają również prawo przyznać redystrybucyjne płatności za pierwsze hektary, czyli mogą spożytkować do 30 proc. puli krajowej na płatności dla rolników za ich pierwsze 30 hektarów (lub za obszar odpowiadający średniemu gospodarstwu w danym państwie członkowskim, jeżeli jest większy niż 30 hektarów). Uzyskany zostanie w ten sposób znaczący efekt redystrybucyjny.

Zmniejszenie płatności dla dużych gospodarstw: Uzgodniono, że nastąpi obowiązkowe obniżenie płatności dla pojedynczych gospodarstw w przypadku gdy przekraczają one 150 000 EUR („degresja”). W praktyce oznacza to, że wysokość wsparcia, jakie może otrzymać pojedyncze gospodarstwo rolne jako płatność podstawową, będzie niższa o co najmniej 5 proc. w przypadku kwot przekraczających 150 000 EUR. Aby uwzględnić kwestię zatrudnienia, przed dokonaniem obliczenia możliwe będzie odjęcie kosztów wynagrodzeń. Obniżki tej nie trzeba stosować w tych państwach członkowskich, które stosują „płatności redystrybucyjne”, w ramach których co najmniej 5 proc. krajowej puli środków jest zatrzymywane do ponownego rozdysponowania na pierwsze hektary wszystkich gospodarstw rolnych. Fundusze „zaoszczędzone” dzięki zastosowaniu tego mechanizmu pozostaną w danym państwie członkowskim/regionie i zostaną przeniesione do puli przeznaczonej na rozwój obszarów wiejskich do wykorzystania jako środki niewymagające współfinansowania. Państwa członkowskie mają również możliwość zastosowania górnego limitu płatności dla pojedynczego rolnika na poziomie 300 000 EUR, również po uwzględnieniu kosztów wynagrodzeń.

Młodzi rolnicy: Aby zachęcić do zmiany pokoleniowej, płatność podstawowa dla młodych rolników (w wieku poniżej 40 lat) rozpoczynających działalność powinna być uzupełniona dodatkową płatnością dostępną przez okres wynoszący maksymalnie pięć lat od rozpoczęcia przez nich działalności. Ma być na to przeznaczone do 2 proc. środków przyznanych danemu państwu i będzie to obowiązkowe dla wszystkich państw członkowskich. Działanie to jest dodatkowe w stosunku do innych środków dostępnych dla młodych rolników w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.

Czytaj dalej na następnej stronie...


Tagi:
źródło: