Wyszukaj termin związany z rolnictwem

---

Gąska zielonka

Dodano: 2011-02-10

---

Gąska zielonka, gąska zielona (Tricholoma equestre, syn. Tricholoma flavovirens) – gatunek grzyba należący do rodzaju gąsek. Bywa też nazywany zielonką, gąską żółtą, prośnianką lub pocłonką.

Charakterystyka

Kapelusz 

Średnicy 4-10 cm[1], żółtozielony lub żółtobrązowy, pośrodku ciemniejszy, gładki, w młodym owocniku stożkowato wypukły, później płaski, często różnie powyginany. Skorka naga lub drobnołuskowata, mazista i dlatego często z ziarnami piasku, podczas wilgoci śliska.

Blaszki 

Od bladożółtawych do siarkowożółtych, średnio gęste, cienkie, wycięte z ząbkiem.

Trzon 

Cylindryczny, pełny. Powierzchnia najpierw z podłużnymi włóknami, później gładka, żółta albo żółtozielonkawa.

Miąższ 

Twardy, kruchy, biały, po przekrojeniu nie zmienia zabarwienia. Smak słodkawoorzechowy, pachnie jak świeżo zmielona mąka.

Wysyp zarodników 

Biały. Zarodniki o średnicy 6-8 x 3,5-5 µm[1], jajowate, gładkie, bezbarwne.

Biotop 

Rośnie od października do grudnia, w borach sosnowych na piaszczystej glebie z dużą ilością porostów, prawie zawsze gromadnie, razem z gąską niekształtną (Tricholoma portentosum). Prawie cały rozwój owocnika przebiega pod ziemią, z mchu i igliwia wystaje zwykle tylko część kapelusza, dlatego też trudno go znaleźć; miejscami częsta.

Znaczenie

Grzyb jadalny: delikatny grzyb jadalny, nadaje się do zup lub jako dodatek do dań mięsnych, znany grzyb spożywczy i rynkowy; jednak we Francji w 2001 r. odnotowano przypadek śmiertelnego zatrucia[1].

Gatunki podobne

Do gąski zielonki bardzo podobna jest trująca gąska siarkowa (Tricholoma sulphureum), która ma żółty miąższ. Porównaj również z uważaną za trującą gąską zielonożółtą (Tricholoma sejunctum).

Synonimy

• Agaricus auratus Paulet, Traité sur les Champignons Comestibles (Paris) 2: 137 (1793)

• Agaricus equestre L., Species Plantarum 2: 1173 (1753)

• Agaricus flavovirens Pers., Abbildungen und Beschreibungen der Schwämme 3: tab. 24 (1793)

• Tricholoma auratum (Paulet) Gillet, Hyménomycètes (Alençon): 92 (1874)

• Tricholoma flavovirens (Pers.) S. Lundell, in Lundell & Nannfeldt, Fungi Exsiccati Suecici 23-24: no. 1102 (1942)

Przypisy

1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. S. 74. ISBN 83-7404-513-2. 

2. ↑ Tricholoma equestre (ang.) na www.IndexFungorum.org (Baza danych CABI Bioscience).

Źródło Wikipedia

---

Tagi powiązane z tym hasłem:
encyklopedia rolnicza, grzyby jadalne, grzyby