Przejdź do litery

Zobacz aktualności

Zobacz produkty

Wyszukaj termin związany z rolnictwem

Ul

Dodano: 2011-02-28

Ul – w rzemiośle pszczelarskim, konstrukcja, najczęściej drewniana, używana do hodowli pszczół.

Ul służy do życia, rozwoju rodziny pszczelej oraz do zbierania zapasów pożywienia. Z tego powodu ule muszą zapewniać właściwe warunki życia pszczół. Budowa ula zapewnia ponadto łatwy dostęp pszczelarzowi do rodziny tak, aby pszczoły były jak najmniej niepokojone w czasie pracy pszczelarza.

Zbiorowisko większej ilości uli w jednym miejscu nazywane jest pasieką.

Rodzaje uli

Ze względu na rodzaj prowadzonej gospodarki pasiecznej, ule dzieli się na dwa podstawowe typy: stacjonarne i transportowe.

  • ule stacjonarne są zazwyczaj cięższe i masywniejsze, są używane w pasiekach o lokalizacji stałej

  • ule transportowe zazwyczaj mniejsze i lżejsze używane są w pasiekach wędrownych.

Ze względu na budowę, ule dzieli się na

  • stojaki – których część magazynową zwiększamy poprzez rozbudowę pionową ula

  • leżaki – których pojemność rozbudowuje się poprzez powiększenie poziome ula.

W Polsce najczęściej używane są ule typu dadant, langstroth, wielkopolski, warszawski (zwykły i poszerzany), ostrowskiej, apipol. Coraz popularniejsze stają się ule styropianowe, które znajdują zastosowanie w pasiekach wędrownych ze względu na niską wagę.

W warunkach polskich ważnym elementem każdego ula jest jego ocieplenie w okresie zimowym.

Pierwszy na świecie udany ul szafkowy z ruchomą zabudową, pierwowzór współczesnego ula ramowego, skonstruował ok. 1840 roku śląski pszczelarz Jan Dzierżon.

Ule figuralne

Ule figuralne to ule wyrzeźbione na kształt ludzi - chłopów, szlachciców, żołnierzy, karczmarzy, świętych, duchownych, postaci związanych z historią Polski, jak np. Turków, a nawet postaci literackich, np. Zagłoby - lub rzadziej zwierząt (takich jak niedźwiedzie czy lwy). Sięgają one do 2 metrów wysokości.

Wykonywano je na Dolnym Śląsku i dalej na wschód, we wsiach leżących u podnóża Karpat, z wyjątkiem części rzeszowskiej; a także w południowej Wielkopolsce.

Powodem tworzenia uli figuralnych było przekonanie, że takie ule ochronią pszczoły przed złymi mocami, złym spojrzeniem czy złodziejami.

Dawniej całe pasieki składały się z uli figuralnych. Obecnie takie ule znaleźć można w zbiorach muzeów etnograficznych[1].

Znane skanseny i pasieki

Duży skansen pszczelarski, z bogatą kolekcją uli, znajduje się na terenie Swarzędza, miejscowości położonej niedaleko Poznania[2].

W okolicy Rechov w Izraelu odkryto trzy rzędy cylindrycznych glinianych, najstarszych na Bliskim Wschodzie uli z epoki króla Salomona (XI i X w. p.n.e.), które ustawione były piętrowo na wysokości co najmniej trzech kondygnacji. Ocenia się, że pasieka mogła dostarczać nawet pół tony miodu rocznie[3][4][5].

Przypisy

  1. ↑ Władysław Strojny: Spotkania z owadami. Warszawa: PZWS, 1971, ss. 196-197. 

  2. ↑ Turystyka. Co warto zobaczyć?. [dostęp 27-08-2008].

  3. ↑ Przebudźcie się! maj 2008 str. 30 Miód w starożytnym Izraelu

  4. ↑ national-geographic.pl

  5. ↑ archeology.about.com


Źródło Wikipedia

Tagi powiązane z tym hasłem:
encyklopedia rolnicza, pszczelarstwo, miód, pszczoła, ul