Branża biopaliwowa postuluje o zmianę polityki akcyzowej względem producentów etanolu

Od dłuższego czasu, pomimo polityki Rządu RP, wydawałoby się, zmierzającej do wykorzystania ogromnej szansy dla polskiej gospodarki, jaka stoi przed nami w związku z posiadanym potencjałem całego łańcucha produkcyjnego biopaliw i biokomponentów, w szczególności w kontekście zobowiązań postawionych Polsce przez wspólnotową politykę energetyczną, następuje niepokojący regres na krajowym rynku, czego wyraźnym dowodem jest niezwykle ograniczona ilość inwestycji w instalacje produkcyjne, jak również malejąca liczba funkcjonujących zakładów w rejestrze wytwórców biopaliw prowadzonym przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego. W sposób zdecydowany należy podkreślić, iż obecny kształt niniejszych przepisów jest jedną z kluczowych przyczyn zahamowania rozwoju branży biopaliwowej, co potwierdzają dane porównawcze z ostatnich lat obrazujące dynamikę wzrostu produkcji bioetanolu w poszczególnych krajach Unii Europejskiej.

W 2010 roku na terenie Wspólnoty rozpoczęto budowę zakładów produkujących bioetanol o całkowitej zdolności produkcji 1 700 mln litrów. Zakłady te budowane są nie tylko w krajach „starej” Unii takich jak Holandia, Hiszpania czy Wielka Brytania, ale duże instalacje powstają również na Litwie, Słowenii, Węgrzech i w Bułgarii. W Polsce natomiast, na przestrzeni ostatnich 4 lat, powstał tylko jeden duży zakład produkujący bioetanol, co przy rosnącym zapotrzebowaniu jest zjawiskiem niezwykle niepokojącym. W tym kontekście natomiast podkreślenia wymaga fakt, że stagnacja tego rodzaju to doraźne starty dla polskiej gospodarki wyrażające się m.in. dostępną liczbą miejsc pracy w całym łańcuchu dostaw.

Obowiązujące w polskich przepisach akcyzowych zasady składania zabezpieczenia akcyzowego od bioetanolu są nadmiernie rygorystyczne zarówno z punktu widzenia dominującej w krajach UE praktyki jak i obowiązujących przepisów wspólnotowych w tym zakresie i zmniejszają konkurencyjność polskich przedsiębiorców na rynku wewnętrznym Wspólnoty Europejskiej. Nie znajdują również uzasadnienia w świetle niewielkiego ryzyka nadużyć, związanego z przemieszczaniem bioetanolu. Akcyza od bioetanolu, podlega zabezpieczeniu w kwocie takiej samej jak od alkoholu przeznaczonego do spożycia i jest wielokrotnie wyższa niż przychody uzyskiwane ze sprzedaży bioetanolu.

Biorąc pod uwagę obecne koszty uzyskania zabezpieczenia akcyzowego w formie gwarancji bankowej, lub ubezpieczeniowej, kształtujące się na poziomie nawet 5% rocznie, konieczność zabezpieczenia w ten sposób całej kwoty akcyzy od bioetanolu, powoduje znaczne obniżenie rentowności produkcji bioetanolu lub nieopłacalność tej działalności. Odrębną kwestią pozostaje realność pozyskania takiej gwarancji bankowej (ubezpieczeniowej) na duże kwoty ze względu na wygórowane oczekiwania instytucji finansowych np. aby przedkładać potwierdzenie posiadania dodatkowego, wolnego od zabezpieczeń majątku. Podkreślenia wymaga fakt, że inne państwa UE nie wymagają co do zasady składania zabezpieczenia akcyzowego pokrywającego całość potencjalnej akcyzy od wyrobów akcyzowych.

W opinii Krajowej Izby Biopaliw i Krajowej Rady Gorzelnictwa i Produkcji Biopaliw konieczna jest zmiana zasad składania zabezpieczenia akcyzowego, w taki sposób, aby wysokość wymaganego od przedsiębiorcy zabezpieczenia była współmierna do rzeczywistego ryzyka nadużyć związanego z obrotem bioetanolem. Należy również doprecyzować przepisy ustawy akcyzowej regulujące zasady przyznawania zwolnień z obowiązku składania zabezpieczenia w zakresie określania wysokości i sposobu pokrycia zobowiązań podatkowych podatnika. Dotychczasowe przepisy są nieprecyzyjne i rodzą ryzyko niekorzystnej interpretacji.

Kolejną kwestią, na którą należy zwrócić szczególną uwagę pozostaje sprawa ubytków wyrobów akcyzowych. Wyrażamy opinię, iż zasady ich rozliczania w polskich przepisach akcyzowych są niezgodne z prawem wspólnotowym w zakresie, w jakim nakazują opodatkować akcyzą straty powstałe w związku z właściwościami fizyko-chemicznymi wyrobów akcyzowych oraz technologicznymi uwarunkowaniami ich obrotu. Obecne regulacje dotyczące rozliczania ubytków alkoholu, w tym bioetanolu, nie są także spójne z przepisami metrologicznymi, nie uwzględniają bowiem zjawiska dopuszczalnego błędu pomiaru przy ważeniu wyrobów.

W wystąpieniu, które przekazane zostało również do wiadomości Premiera Donalda Tuska, wyrażony został postulat o podjęcie działań w celu zwiększenia norm dopuszczalnych ubytków (zwłaszcza jeżeli chodzi o przemieszczanie alkoholu etylowego transportem kolejowym), dopuszczenie możliwości rozliczania ubytków transportowych w okresach rozliczeniowych i przywrócenie zapisu, uznającego ubytki alkoholu etylowego za dopuszczalne jeżeli nie doszło do naruszenia plomb zabezpieczających.

Źródło: http://www.kib.pl/