Zobacz również tu

Poznaj produkty

| Autor: mikolaj

Dokarmianie ptaków zimą. Poznaj najczęstszych gości karmników

Pierwsze przymrozki przypomniały o dokarmianiu ptaków. Na osiedlach, w miejskich blokowiskach czy w zaciszu przydomowych ogrodów widać wywieszone słoniny i napełnione karmniki. Za Lasami Państwowymi prezentujemy sylwetki skrzydlatych gości zimowych stołówek.

Dokarmianie ptaków zimą. Poznaj najczęstszych gości karmników
W tym zestawieniu skupimy się jednak na cechach odróżniających gatunki krajowe.
 
Podczas odróżniania tych dwóch gatunków warto zwrócić uwagę na miejsce, w którym spotkamy te ptaki. Sikora uboga jest gatunkiem mało płochliwym, który można spotkać spacerując po parkach czy też w ogrodach. Zimą, wspólnie z sikorą bogatką i modraszką, jest częstym gościem przy karmnikach.
 
Inaczej jest w przypadku czarnogłówki. To gatunek typowo leśny (podobnie jak sosnówka i czubatka) i rzadko odwiedza miejskie skwery i karmniki. W środowisku naturalnym możemy ją spotkać przede wszystkim w borach iglastych, zwłaszcza w górach. Z obydwoma gatunkami jednocześnie mamy do czynienia w lasach mieszanych, zwłaszcza w terenie podmokłym, nadrzecznym, z dużą ilością brzozy, olchy i wierzby.
 
Na co jeszcze warto zwrócić uwagę przy rozpoznawaniu tych ptaków?
 
Wielkościowo te sikory są niemal identyczne (do 13 cm). Najważniejszą cechą odróżniającą sikorę ubogą od czarnogłówki jest brak w ubarwieniu wyraźnego rozjaśnienia na lotkach II rzędu. Przez co grzbiet, lotki i pokrywy wydają się być jednolicie szarobrązowe.
 
Niezłą cechą różnicującą gatunki jest śliniak, czyli ciemna plama po dziobem. W przypadku sikory ubogiej śliniak jest mały i ma kształt mniej regularnego prostokąta, u czarnogłówki jest zwykle większy i rozszerza się u dołu w kształt trójkąta równoramiennego. Można doszukać się także pewnych różnić w policzkach. U czarnogłówki boki głowy są zwykle bielsze, gdyż cały policzek jest biały, natomiast u ubogiej policzek jest brązowo przyciemniany. Czapeczka u  tych gatunków różni się bardzo subtelnie. U ubogiej jest onaczarna i lśniąca, u czarnogłówki zaś matowoczarna i zachodzi na kark.
 
Poza tym głowa czarnogłówki jest masywniejsza i sprawia wrażenie „karczystej". Nie ma natomiast widocznych różnic związanych z płcią czy wiekiem.
 
Po trudnej sztuce rozpoznawania bliźniaków, przyszła pora na sikorkę tak charakterystyczną, że specjalnie przedstawiać jej nie trzeba.
 
Mowa o sikorze czubatce (Lophophanes cristatus), jedynej europejskiej sikorce mającej w pełni wykształcony czub. A czub rzeczywiście jest imponujący i zawsze mniej lub bardziej widoczny, w zależności od stopnia nastroszenia. Gdy jest całkowicie postawiony przypomina średniowieczny szyszak.
 
Jest on pokryty wyraźnym czarno-białym rysunkiem. Wojennego wyrazu czubatce dodaje czarna, cienka przepaska biegnąca przez oko i zawracająca na policzku w kształt podkowy lub przewróconej litery „V". Natomiast szata sikory czubatki jest płowo-brązowa.
 
Podobnie jak w przypadku czarnogłówki nie ma zmienności w obrębie płci i wieku. Czubatka jest małą sikorą (do 12 cm) zamieszkującą głównie starsze bory. Podobnie jak jej większa kuzynka, czarnogłówka, rzadko odwiedza karmniki.

Warto zimą pamiętać o skrzydlatej braci, ponieważ dokarmianie to doskonała możliwość bliskiej obserwacji ptaków. Pamiętajmy jednak, by dokarmiać mądrze i w odpowiednim czasie.
Tagi:
ptaki + Polska + brzozy + wróble + sikorki + dokarmianie ptaków +
Monitoruj tagi
źródło: