Nowe przepisy umożliwiają też podejmowanie w każdym momencie koniecznych działań w przypadku zagrożenia celów środowiskowych, a nie wyłącznie na etapie opracowywania projektu programu wodno-środowiskowego kraju.
Nowelizacja wprowadza definicje zawarte w Ramowej Dyrektywie Wodnej, które jeszcze nie zostały wdrożone do polskiego prawodawstwa, m.in. „dobrego potencjału ekologicznego”, „dobrego stanu chemicznego wód podziemnych”, „dobrego stanu ekologicznego”, „dobrego stanu ilościowego wód podziemnych”. Doprecyzowuje też definicję „powodzi”.
Wprowadzono przepis określający gminę, która będzie spełniała rolę koordynatora w aglomeracji (gmina wiodąca), gdzie występuje kilka gmin. Będzie ona odpowiedzialna za całość spraw związanych z przygotowaniem i przekazywaniem dokumentacji dotyczącej działań związanych z oczyszczaniem ścieków na podległym jej terenie. Co dwa lata ma ona przeprowadzać przegląd obszarów oraz granic aglomeracji (zmian spowodowanych migracją ludności) i w razie potrzeby dokonywać stosownych korekt w obowiązujących uchwałach sejmików województw w tym zakresie.
Doprecyzowano również sposób dokumentowania prac planistycznych dotyczących gospodarowania wodami. Plany na obszarze dorzecza mają być przyjmowane w formie rozporządzenia Rady Ministrów.
Wprowadzono też m.in. nowy dokument prawa miejscowego, zwany planem utrzymania wód, który ma być przygotowywany i aktualizowany przez właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej.
Sejm uchwalił ustawę 30 maja 2014 r. Prezydent podpisał ustawę 20 czerwca 2014 r. Przepisy weszły natomiast w życie 12 lipca 2014 r.