Działania MGMiŻŚ w celu przeciwdziałania skutkom suszy

Nowelizacja ustawy - Prawo wodne, która weszła w życie w 2019 r., zostały zwiększone parametry stawów i zbiorników wodnych, które mogą zostać wykonane bez pozwolenia wodnoprawnego, a jedynie na podstawie zgłoszenia wodnoprawnego. Dopuszczalna maksymalna powierzchnia stawów budowanych na podstawie zgłoszenia została zwiększona z 500 m2 do 1000 m2, a głębokość z 2 m do 3 m.

Działania MGMiŻŚ w celu przeciwdziałania skutkom suszy
Obok działań utrzymaniowych realizowane są również zadania w ramach Programu planowanych inwestycji w gospodarce wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Są to zadania na ogół wieloletnie i obejmują wszystkie inwestycje realizowane i planowane do wykonania w gospodarce wodnej. Łącznie w Planie jest 821 zadań inwestycyjnych, na łączną kwotę 66  485 mln zł. Są one finansowane z różnych źródeł, m.in. ze środków Unii Europejskiej przyznanych w ramach Programów Operacyjnych w tym; Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko oraz Regionalnych Programów Operacyjnych, ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, dotacji gmin, pożyczek oraz środków własnych PGW Wody Polskie.  W roku 2020 realizowanych jest 252 zadania, których wartość wynosi  1,68 mld zł. Jako przykłady sztandarowych inwestycji PGW Wody Polskie mających na celu min. przeciwdziałanie skutkom suszy to min: budowa zbiornika Wielowieś Klasztorna i Kąty Myscowa, stopień wodny Siarzewo, Niepołomice, Lubiąż, Ścinawa, Pisz.
 
Ponadto pragnę poinformować, że w dniu 7 kwietnia br. Rada Unii Europejskiej przyjęła rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody (Tekst mający znaczenie dla EOG) (2020/C 147/01). Projekt ww. rozporządzenia Komisja Europejska opublikowała w maju 2018 r. Zaproponowano w nim minimalne wymagania oraz procedury dotyczące wykorzystania oczyszczonych ścieków komunalnych do nawadniania w rolnictwie. Jego głównym celem jest przyczynienie się do zmniejszenia niedoboru wody w całej UE, w ramach przystosowywania się do zmiany klimatu, przede wszystkim poprzez zwiększenie wykorzystania wody odzyskiwanej. Ponowne wykorzystywanie wody jest istotnym elementem w ramach zintegrowanego podejścia w zakresie gospodarki wodnej i przyczynia się do spełniania założeń polityki w dziedzinie przystosowania się do zmiany klimatu i zapobiegania katastrofom, inicjatywy przewodniej „Europa efektywnie korzystająca z zasobów” stanowiącej część strategii „Europa 2020”, jak również realizowanych od grudnia 2015 r. szeregu inicjatyw Komisji w ramach tzw. gospodarki o obiegu zamkniętym.
 
Ww. rozporządzenie wiąże w całości kraj członkowski i będzie stosowane bezpośrednio w poszczególnych krajach członkowskich, co oznacza konieczność zmian w istniejącym porządku prawnym celem dostosowania istniejących przepisów do wymogów wynikających z niniejszego rozporządzenia. Ze względu na konieczność ustanowienia odpowiednich procedur i instytucji odpowiedzialnych za wdrożenie niniejszego rozporządzenia przez administrację kraju członkowskiego oraz umożliwiając podmiotom gospodarczym przygotowanie się do stosowania nowych przepisów, zakłada się 3-letni okres vacatio legis od momentu wejścia w życie rozporządzenia, a więc konieczność stosowania jego przepisów przez poszczególne kraje członkowskie to 2023 rok. Jednocześnie w projekcie rozporządzenia zawarto artykuł 2 ust. 2, na podstawie którego kraj członkowski ma prawo nie stosować wody odzyskanej u siebie w kraju i nie wdrażać przepisów niniejszego rozporządzenia.
 
Mając na uwadze powyższe MGMiŻŚ w styczniu br. zainicjowało dyskusję i podjęło współpracę na forum krajowym między instytucjami oraz podmiotami zaangażowanymi w proces w celu wypracowania najlepszego podejścia do wdrożenia ww. rozporządzenia. Aktualnie rozważana jest możliwość wsparcia uruchomienia projektów pilotażowych w zakresie ponownego wykorzystania wody w Polsce.


Tagi:
źródło: