| Autor: redakcja1

Doświadczenia agrotechniczne w rzepaku ozimym

Zanim nowa odmiana rzepaku zostanie zarejestrowana i wprowadzona do sprzedaży przez firmę nasienną musi być wszechstronnie przebadana. Doświadczenia polowe mają na celu określenie cech użytkowych, wartości gospodarczej i przystosowania danej odmiany do uprawy na terenie Polski. Doświadczenia te możemy podzielić na dwie podstawowe grupy: doświadczenia łanowe oraz doświadczenia agrotechniczne.

Doświadczenia agrotechniczne w rzepaku ozimym
Doświadczenia łanowe prowadzone są na polach produkcyjnych przy standardowej dla danego gospodarstwa agrotechnice. Ich celem jest sprawdzenie przydatności nowych odmian do uprawy w różnych rejonach Polski różniących się między sobą warunkami klimatycznymi, glebowymi i poziomem agrotechniki.
 
Z kolei doświadczenia agrotechniczne są to najczęściej doświadczenia mikropoletkowe z powtórzeniami, zakładane w układzie losowanych bloków. Jak wskazuje Marcin Liszewski, ich celem jest poznanie i analiza wpływu różnych czynników technologii produkcji na wysokość i jakość plonu oraz określenie optymalnych zaleceń agrotechnicznych pozwalających osiągnąć najlepsze wyniki produkcyjne. Poznanie optymalnych warunków produkcyjnych dla uprawianych odmian jest niezwykle istotne dla uzyskania wysokiej opłacalności produkcji. Takie czynniki jak: termin siewu, obsada roślin czy nawożenie, mogą mieć istotny wpływ na wysokość i jakość plonu, czyli na końcowy efekt uprawy – jej rentowność.
 
Firmy nasienne są tego w pełni świadome i dlatego wiodący hodowcy rzepaku ozimego testują swoje nowe produkty w doświadczeniach agrotechnicznych. Jednym z ich rodzajów są doświadczenia z różnymi terminami i normami wysiewu. Mają one na celu określenie optymalnego terminu i ilości wysiewanych nasion dla poszczególnych odmian w celu zapewnienia optymalnych warunków wzrostu i rozwoju, dobrego przezimowania roślin oraz zmaksymalizowania osiąganych plonów.
 
Testowane odmiany wysiewa się w różnych terminach agrotechnicznych dla danego regionu (wczesny, optymalny, opóźniony) oraz w różnych ilościach wysiewu (4-5 poziomów dla każdego terminu siewu), a następnie poddawane są takim samym zabiegom uprawowym, czyli nawożeniu, ochronie. Analiza uzyskanych wyników pozwala na określenie optymalnych terminów siewu, które gwarantują właściwy rozwój roślin przed zimą, dobre przezimowanie i wznowienie wegetacji wiosną oraz są podstawą do uzyskania wysokich plonów.
 
Jeżeli odmiana zostanie wysiana za wcześnie, wówczas rośliny rzepaku będą nadmiernie rozwinięte, a tym samym narażone na gorsze przezimowanie (rośliny rzepaku najlepiej zimują w fazie 8-10 liści w rozecie oraz gdy szyjka korzeniowa ma średnicę 5-8 mm). Jeżeli odmiana zostanie wysiana za późno, wówczas rośliny wchodząc w etap spoczynku zimowego będą słabo rozwinięte i bardziej podatne na przemarzanie.
 
Ponadto dla każdej odmiany i każdego terminu siewu możliwe jest również określenie optymalnej obsady, przy której rośliny najlepiej się rozwijają, zimują i osiągają najwyższe plony. Rośliny rosnące w zbyt dużym zagęszczeniu konkurują ze sobą o składniki pokarmowe i wodę, wolniej się rozwijają, wykazują większą tendencję do elongacji szyjki korzeniowej jesienią i z reguły gorzej zimują. Są również bardziej podatne na porażenie chorobami i wyleganie i w rezultacie niżej plonują. Rośliny rosnące w zbyt niskim zagęszczeniu wykształcają większą ilość rozgałęzień bocznych, ale mimo to często plonują poniżej poziomu możliwego do uzyskania przy optymalnej obsadzie, czyli występują straty.

Czytaj dalej na następnej stronie...



Tagi:
źródło: