Polska znaczącym producentem zbóż w Unii Europejskiej

Uprawę zbóż w Polsce w sporym stopniu determinują: warunki przyrodnicze, postęp hodowlany, wielkość i struktura obszarowa gospodarstw oraz poziom rozwoju technologicznego. W związku z tym największa podaż zbóż do skupu ze zbiorów krajowych występuje w północnych i zachodnich rejonach kraju, na których areale zlokalizowane są gospodarstwa rolne o największej średniej powierzchni. Zboża stanowią bazę surowcową dla polskiego przemysłu zbożowo-młynarskiego. Są podstawowym surowcem wykorzystywanym do produkcji pasz oraz w dużym stopniu decydują o ekonomicznych warunkach produkcji zwierzęcej, zwłaszcza żywca wieprzowego i drobiowego.

Powszechność uprawy zbóż w naszym kraju powoduje, że Polska zaliczana jest do grona czołowych producentów w Unii Europejskiej i zajmuje drugie miejsce po Francji wśród krajów członkowskich pod kątem wielkości areału uprawy zbóż oraz trzecie po Francji i Niemczech – w uzyskiwanych zbiorach.

W latach 2015–2019 udział zbóż w wartości rolniczej produkcji globalnej wynosił 15–16%, a w wartości towarowej produkcji rolniczej 8–11%. Produkty zbożowe stanowiły także ważną grupę asortymentową w produkcji sprzedanej przemysłu spożywczego i tytoniowego. W 2019 r. ich udział wyniósł blisko 10%, a wartość sprzedaży przemysłu zbożowego osiągnęła poziom 24,9 mld zł, większy o 46% niż dekadę wcześniej.

W Polsce postępuje proces koncentracji gospodarstw rolnych, co jest związane z przemianami strukturalnymi i wielofunkcyjnym rozwojem wsi i obszarów wiejskich. W 2019 r. uprawą zbóż w Polsce zajmowało się 1 mln gospodarstw, tj. mniej o 19% niż w 2010 r. Zboża były uprawiane przez 74% gospodarstw rolnych, a średni obszar upraw zbożowych w gospodarstwie wynosił 7,55 ha. Obniżeniu ulegała również powierzchnia zasiewów. W 2019 r. w strukturze krajowych zasiewów zboża stanowiły ponad 72% ogólnej powierzchni, czyli o 1,5 pp. mniej niż dekadę wcześniej.