| Autor: redakcja1

Sekrety ognistego zielska

Wierzbówka kiprzyca jest jedną z pierwszych roślin wyrastających na pogorzeliskach w lasach. W niektórych krajach jej nazwa odnosi się do pośpiechu kolonizacji spalonych terenów.

Sekrety ognistego zielska
Wbrew nazwie Iwan Czaj to nie herbata, ponieważ w swoim składzie nie ma śladu liści herbacianych. Jednak liście wierzbówki również poddane są procesowi utleniania, na wzór herbaty czarnej. Proces produkcji Iwan Czaj nie różni się zbytnio od obróbki liści herbacianych. Po ręcznym zbiorze następuje kolejny etap, czyli więdnięcie. Gdy z liści wyparuje około połowa wody, po ich rozdrobnieniu następuje fermentacja. Przebiega ona tak samo jak w herbacie czarnej, pod wpływem tych samych zawartych w liściach enzymów. Na koniec liście wierzbówki są suszone w niskiej temperaturze.
 
Taką ziołową herbatkę można przygotować samemu. Wystarczy zebrać młode liście wierzbówki kiprzycy, rozłożyć je by nieco zwiędły, po kilku godzinach należy zgnieść je rolując między dłoniami by puściły sok. Po zmiażdżeniu przełożyć je do słoika i przykryć ścierką. Tak pozostawione po 12 godzinach powinny zmienić kolor na brązowy. Pozostaje je tylko wysuszyć i szczelnie zamknąć.
 
Zdrowa i smaczna herbata z wierzbówki kiprzycy jest rewelacyjna dla polepszenia kondycji całego organizmu, a dodatkowo zwalcza stany depresyjne. Składniki znajdujące się w naparze mają działanie przeciwzapalne, dlatego herbata była i jest polecana w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka, zapaleniach jelita grubego i dwunastnicy, chorobie wrzodowej, a nawet w przypadku stanów zapalnych nosa i uszu. Napar z suszonych liści wierzbówki zalecany jest także przy bólach głowy, również tych migrenowych. W Rosji wierzbówkową herbatę stosowano także do leczenia nałogów: alkoholizmu i narkomanii.
 
Herbata z wierzbówki zawiera wiele witamin z grupy B, witaminę C oraz potas, fosfor, wapń, a także żelazo, sód i cynk. Nie zawiera natomiast kofeiny.
 
Roślina może być również jedzona na surowo. Kwiaty można zjadać bez żadnej kulinarnej obróbki, dekorować nimi ciasta czy sałatki. Jadalne są także liście, łodyga i korzenie. Korzenie mają słodko-ostry smak, a części naziemne są w smaku zbliżone do sałaty. Kłącza wierzbówki kiprzycy można jeść na surowo lub przerabiać na mąkę, którą następnie używa się do pieczenia chleba. Chleb upieczony z takiej mąki ma lekko orzechowy posmak.  Z pędów można przygotować zupę, natomiast liście zjada się, jako dodatek do sałatek.
 
Pędy oraz liście zawierają 5-6 razy więcej witaminy C niż cytryna. Ponadto, w ich składzie znajdziemy ok. 20 proc. tanin, śluz, pektyny, węglowodany, organiczne kwasy oraz flawonoidy. Z wierzbówki można także zrobić nalewkę, rubinowe wino czy zdrowotny miodek.


Tagi:
źródło: