IERiGŻ: Jedynie największe polskie gospodarstwa rolne są w stanie konkurować z zachodnimi

Struktura gospodarstw rolnych w Polsce jest o wiele bardziej rozdrobniona niż w Czechach czy Niemczech. Jak wynika z danych Głównego Urzędu Statystycznego w 2013 r. liczba gospodarstw o obszarze powyżej 50 hektarów stanowiła jedynie 2,2 proc. ogółu. Dla porównania w Czechach czy Niemczech ten odsetek wynosi 30 proc.

– Łączenie gospodarstw to konieczność, nie ma innego wyboru. Jest to wynik różnego tempa zmiany kosztów czynników produkcji. Najszybciej rosną wynagrodzenia, które w latach 1995–2013 wzrosły ponad sześciokrotnie. Trzykrotnie zwiększyły się za to ceny nawozów czy środków ochrony roślin. W tym samym czasie ceny zbytu wzrosły tylko nieco ponad dwukrotnie – mówi prof. Wojciech Ziętara.

W 2012 roku przeciętna powierzchnia gospodarstwa rolnego w naszym kraju wynosiła 9,6 hektara. Tymczasem w Czechach było to aż 183,6 hektara. Według prof. Ziętary w celu zwiększenia przychodów osiąganych przez polskie gospodarstwa rolne konieczny jest wzrost skali produkcji. Ten cel najłatwiej jest zrealizować właśnie poprzez zagospodarowanie nowych użytków rolnych.

– Żeby jedni rolnicy mogli powiększać gospodarstwo, drudzy muszą z niego rezygnować. Przy czym tempo odchodzenia rolników z rolnictwa, zwłaszcza z tych mniejszych gospodarstw, jest uzależnione od tempa rozwoju gospodarki narodowej, tego, czy ona stwarza możliwości znalezienia pracy poza rolnictwem – podsumowuje.

W III kwartale 2015 roku w polskim rolnictwie zatrudnionych było ponad 1,9 mln osób. Stanowiło to 11,7 proc. ogółu osób pracujących w polskiej gospodarce i był to wynik ponad dwukrotnie większy od średniej unijnej.