Najważniejsze informacje na temat kiszonki z kukurydzy

W uprawie tego rodzaju zboża dużą uwagę należy zwrócić na zwalczanie chwastów. Z przeprowadzonych badań wynika, że zachwaszczenie powoduje w trzeciej fazie wzrostu liści obniżkę plonu od 13 do 31%, natomiast od wschodów do zbiorów nawet o 38%.

Ponadto kukurydza wykazuje dość duże wymagania nawozowe. Przy uwzględnieniu niskiej zasobności gleb polskich należy zużyć: 120-160 kg azotu, 80-120 kg fosforu, 140-180 kg potasu. W mniejszych ilościach trzeba zastosować również magnez, wapń oraz niezbędne mikroelementy.

 

Zbiór kukurydzy na kiszonkę powinien odbywać się w późnej fazie dojrzałości woskowej. Typowym symptomem uzyskania odpowiedniej dojrzałości jest występowanie dołeczków na górnej części ziaren. Wówczas sucha masa waha się w granicach od 28 do 32% i jest najodpowiedniejsza do produkcji kiszonki. Posiada duży udział ziarna (40-50%). Przy takich parametrach osiąga się odpowiedni proces zakiszenia, ograniczone zostają wycieki z pryzmy, a uzyskana pasza posiada dużo składników pokarmowych oraz wysoką wartość energetyczną.

 

Kiszenie ziarna kukurydzy wbrew pozorom nie jest trudnym procesem. Technologia kiszenia opiera się na odpowiednim rozdrobnieniu ziaren. W tym celu używa się zazwyczaj młynków bijakowych. Najmniejsze straty uzyskuje się wykorzystując do zakiszania rękawy foliowe. Jednakże taki sposób konserwacji jest wskazany w gospodarstwach dysponujących przynajmniej 60 tonami surowca. Natomiast w miejscach, gdzie nie ma takiej możliwości, kiszonkę należy sporządzać w zbiornikach betonowych lub dołach ziemnych wyłożonych folią (straty są wówczas wyższe o ok. 5%).  Zbiorniki przed napełnieniem powinny być starannie oczyszczone z pozostałości poprzednich kiszonek.

Niezwykle istotne jest odpowiednie ułożenie warstwami zielonki oraz mocne ugniatanie ciągnikiem. Napełnienie i formowanie pryzmy nie powinno trwać dłużej niż 1-2 dni. Formowanie może odbywać się przy użyciu ładowarek samojezdnych lub ładowaczy czołowych nabudowanych na ciągnikach. Do rozgarniania i ugniatania przydatne są również traktory wyposażone w rozgarniacze zębowe.

Niezwłocznie po ubiciu ostatniej warstwy, zakiszany surowiec należy okryć hermetycznie folią. Folię należy zabezpieczyć poprzez obłożenie brzegów przylegających do gruntu - ziemią. Natomiast całą jej powierzchnię przykryć warstwą ziemi o grubości 20 cm lub wyłożyć ciasno np. starymi oponami, uważając jednocześnie, aby nie przedziurawić folii. Ewentualnie zakleić powstałe dziury. Przygotowaną w ten sposób kiszonkę pozostawić na 3-4 tygodnie.

 

Kiszonkę należy pobierać używając specjalnych wybieraków, które równo obcinają jej porcje. Nie należy dopuszczać powietrza do wnętrza pryzmy, aby nie spowodować zagrożenia powtórnej fermentacji, a w konsekwencji – psucia i dużych strat.