Temperatura powietrza w listopadzie podtrzymywała wegetację i stwarzała dobre warunki dla wschodów, wzrostu i rozwoju późno zasianych ozimin. Umożliwiała również wykonywanie jesiennych prac polowych oraz zbiorów roślin okopowych i pastewnych. Oziminy wysiane w optymalnych terminach agrotechnicznych krzewiły się.
Przebieg pogody w okresie zimy nie stwarzał na ogół bezpośredniego zagrożenia dla roślin. Utrzymująca się w grudniu i styczniu wysoka jak na tę porę roku temperatura powietrza, wzrastająca okresami powyżej 10 st.C powodowała zakłócenia w zimowym spoczynku ozimin. Występujące okresami dobowe wahania temperatury powietrza, powodujące rozmarzanie i ponowne zamarzanie wierzchniej warstwy gleby, lokalnie mogły powodować osłabienie systemu korzeniowego roślin. Notowane w drugiej i trzeciej dekadzie lutego duże spadki temperatury powietrza przy powierzchni gruntu, dochodzące miejscami nawet do -20 st.C i poniżej, były krótkotrwałe i nie spowodowały nadmiernego wychłodzenia gleby na głębokości węzła krzewienia. W wyniku notowanych pod koniec miesiąca dobowych wahań temperatury powietrza powtarzały się procesy zamarzania i rozmarzania wierzchniej warstwy gleby, mogące lokalnie powodować osłabienie systemu korzeniowego roślin.
Ciepła i słoneczna pogoda w pierwszej dekadzie marca br. sprzyjała rozpoczęciu wegetacji roślin ozimych i trwałych użytków zielonych. Warunki agrometeorologiczne w marcu umożliwiały prowadzenie wiosennych prac polowych. Na sporym obszarze kraju rozpoczęto siew owsa, pszenicy jarej i jęczmienia jarego. Utrzymujący się w obrębie miesiąca niedobór opadów przyczynił się jednak do zmniejszenia poziomu wilgotności gleby.
W kwietniu na obszarze kraju panowały zróżnicowane warunki agrometeorologiczne. Chłodne dni i nocne przymrozki w pierwszej dekadzie kwietnia hamowały wschody zbóż jarych oraz spowalniały tempo ich wzrostu. W wielu rejonach kraju obserwowano znaczne niedobory opadów deszczu, powodujące przesuszenie gleby.
źródło: Gospodarz.pl/GUS foto:
Gospodarz.pl/DK