Projekt ustawy o zmianie ustawy o paszach ma na celu zmianę w zakresie terminu wejścia w życie zakazu wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego.
Obecny projekt ustawy przesuwa na dzień 1 stycznia 2021 r. termin wejścia w życie ww. zakazu, czyli o 4 lata. Przesunięcie terminu wejścia w życie ww. zakazu umożliwi:
-
szczegółową analizę wyników ekspertyzy nt:
-
Analizy możliwości stosowania alternatywnego żywienia zwierząt wysokobiałkowymi materiałami paszowymi innymi niż genetycznie modyfikowana śruta sojowa w aspekcie skutków ekonomicznych, organizacyjnych i produkcyjnych w Polsce, w świetle możliwości wprowadzenia zakazu GMO, oraz
-
Oceny potencjalnych skutków ekonomicznych dla rolnictwa polskiego, w kontekście zmian klimatu, wpływających na konieczność redukcji emisji amoniaku w rolnictwie i jednocześnie konieczności uwzględnienia stosowanego podejścia do wprowadzenia zmian zapotrzebowania na białko paszowe, rozwój produkcji zwierzęcej oraz wynikających z tego podejścia kosztów,
-
stosowanie krzyżowego skarmiania mączek zwierzęcych, pod warunkiem zmian w prawie Unii Europejskiej,
-
wykorzystanie śruty rzepakowej, która obecnie nie jest w pełni wykorzystywana przez krajowych przetwórców,
-
kontynuację realizacji programu wieloletniego na lata 2016-2020 „Zwiększenie wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych w warunkach zrównoważonego rozwoju”. Hodowla roślin strączkowych,
-
analizę wyników programu hodowlanego dotyczącego roślin strączkowych i soi niezmodyfikowanej genetycznie,
-
kontynuację wsparcia finansowego dla rolników ze środków przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej w formie płatności do roślin białkowych,
-
zastosowanie w żywieniu zwierząt białka z owadów, na tym etapie wiedzy stwierdzono, że owady mogą stanowić alternatywną paszę dla zwierząt zastępującą kosztowne pasze białkowe, takie jak mączka rybna czy śruta sojowa,
-
uzyskanie niezbędnych ilości krajowego białka paszowego, które mogłyby wzbudzić zainteresowanie dużego przemysłu paszowego (jednorodne partie wielkości minimum 100 ton, zaś przeciętna wytwórnia pasz produkuje miesięcznie od 5 do 10 tys. ton),
-
zastąpienie 0,5 mln ton importowanej soi paszami produkcji krajowej, która wymaga rezygnacji z eksportu śruty rzepakowej oraz zwiększenia krajowej produkcji roślin strączkowych do 800 -1000 tys. ton. Wymaga to zwiększenia powierzchni uprawy strączkowych (przynajmniej 500 tys. ha) i przekonania przemysłu paszowego oraz hodowców do pasz z udziałem roślin strączkowych. Byłoby to korzystne dla polskiego rolnictwa, ze względu na rolę roślin strączkowych w płodozmianie i ich następcze działanie plonotwórcze. Wymaga to jednak działań w dłuższym okresie czasu oraz wspierania nie tylko rolników, ale również zaangażowania nauki w przyspieszenie postępu genetycznego, rozwój technologii uprawy i analiz ekonomicznych dla poprawy opłacalności ich uprawy,
-
kontynuację realizacji programu wieloletniego na lata 2016-2020 „Zwiększenie wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych w warunkach zrównoważonego rozwoju”. Hodowla roślin strączkowych,
-
wprowadzona zmiana nie pociągnie za sobą skutków finansowych dla budżetu państwa.
Obecnie trwają konsultacje społeczne dotyczące tego projektu.
źródło: WIR foto:
Gospodarz.pl